คำนึง อารีเอื้อ

คุณค่าของสิ่งที่เราทำ คนทั่วไปก็ได้ประโยชน์ร่วมด้วย เรามีร่มไม้ให้พักพิง มีผักผลไม้ให้เก็บกิน

แสบ สุรินทร์ มีอาชีพเป็นช่างซ่อมรถ และมีรถกระบะไว้รับจ้างทั่วไป วันหนึ่ง ในปี 2556 พระอาจารย์สังคม ธนปัญโญ จะพาชาวบ้านไปอบรมที่ศูนย์กสิกรรมธรรมชาติมาบเอื้อง จึงจ้างรถแสบให้ไปส่ง โดยเขาเข้าใจว่า หลวงพ่อเป็นพระก็คงจะพาไปอบรมธรรมะ จึงแต่งชุดขาวไป เมื่อไปส่งแล้ว ก็เลยจับพลัดจับผลูเข้าไปอบรมด้วย เมื่อยิ่งฟัง ก็ยิ่งทำให้คิดได้ว่า การเกษตรเป็นสิ่งที่พ่อแม่ และบรรพบุรุษทำกันมาก่อน แต่เขามองข้าม และเลือกที่จะไม่ทำ เพราะเห็นว่า พ่อแม่ทำแล้วก็ไม่ได้มีเงินทอง จะมีก็เพียงแต่ข้าวติดยุ้งไว้พอกินเท่านั้น อีกทั้งตนเปิดอู่ซ่อมรถมอเตอร์ไซค์ ก็มีรายได้ดีอยู่แล้ว 

เมื่อตระหนักว่า การที่เงินหาง่าย ความฟุ่มเฟือยหรูหราก็ตามมา จนเป็นหนี้สิน ต่างกับแม่ ที่เก็บผักไปขายกำละ 5 บาท 10 บาท แม้จะไม่ได้มากมาย แต่ก็ยังมีเงินให้เขาหยิบยืม เขาจึงคิดเปลี่ยนชีวิต กอปรกับการได้ร่วมโครงการฯ ในปี 1 (พ.ศ. 2556) ได้ร่วมเดินทาง 9 วัน และเห็นตัวอย่างความสำเร็จของคนอื่น ที่ได้ทำตามศาสตร์พระราชา จึงมีความมั่นใจว่านี่คือ ความยั่งยืนที่แท้จริง 

แสบ จึงปรับพื้นที่ทำโคก หนอง นา ด้วยการขุดบ่อล้อมรอบที่ดิน และขุดคลองไส้ไก่ให้เป็นแหล่งน้ำในหน้าแล้ง ในพื้นที่ 4 ไร่ ท่ามกลางเสียงคัดค้านของคนรอบข้าง เพราะเข้าใจว่า จะทำให้เสียพื้นที่ปลูกข้าวไป แสบใช้ความขยัน และความรู้ที่ศึกษามา พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่า เพียงปีเดียว เขาก็ไม่ต้องซื้ออาหารกิน เพราะมีข้าว ผัก และปลามากมายจนกินไม่หมด ด้วยการทำงานในไร่นาเพียงวันละ 2 ชั่วโมงตอนเช้า และ 2 ชั่วโมงตอนเย็น เวลาที่เหลือก็ยังคงซ่อมรถ เพื่อเป็นรายได้ต่อไป เมื่อลดค่าใช้จ่ายเรื่องอาหาร ก็ทำให้มีเงินปลดหนี้ เปลี่ยนชีวิตจากความฟุ่มเฟือยมาเป็นชีวิตที่พอเพียง และพบว่า นี่คือ ความสุขและอิสรภาพที่แท้จริง

แสบ ยังติดตาม และมาเอามื้อกับโครงการฯ อย่างสม่ำเสมอ เขาสร้างแรงบันดาลใจให้แก่ผู้คนมากมาย